افسردگی یک بیماری روانی‌ست که باعث احساس غم و ناراحتی مداوم و از دست‌دادن علاقه می‌شود.بيمار معمولا يك رنج و درد دروني شديد را تحمل مي كند كه مي تواند تاثيز منفي زيادي بر عملكرد وي داشته باشد.

اپیدمیولوژی
اختلالات خلقی شایعند. در جدیدترین مطالعات اختلال افسردگی در بین اختلالات روانپزشکی بالاترین شیوع طولع عمر (حدود 17 درصد) را داشته است. معمولا زنان دو برابر مردان به اين بيماري مبتلا مي شوند.سن شايع اين بيماري دهه سه و چهار زندگي مي باشد.

علائم افسردگی:
- خلق افسرده در اکثر اوقات روز و تقریباً همه روزها
- کاهش یا افزایش علاقه مندی به فعالیت ها
- کاهش یا افزایش وزن (مثلاً تغییر وزن بدن بیش از پنج درصد در عرض یک ماه)
- کاهش یا افزایش اشتها
- کم خوابی یا پرخوابی
- احساس خستگی یا از دست دادن انرژی تقریباً همه روزها
- احساس بی ارزشی یا احساس گناه  مفرط یا متناسب
- کاهش قدرت تفکر یا تمرکز
- افکار عودکننده ای درباره مرگ یا فکر مکرر خودکشی و یا اقدام به خودکشی

 پیش آگهی:
اختلال افسردگی در صورت بي توجهي اختلال خوش خیمی نیست. عمدتاً مزمن است و بیماران خیلی از اوقات دچار عود می شوند. در بیمارانی که به درمان پیشگیرانه دارویی ادامه می دهند و نیز در بیمارانی که تنها یک یا دو دوره افسردگی داشته اند، میزان عود خیلی کمتر است. در مجموع هر چه تعداد دوره های افسردگی بیمار بیشتر می شود، فاصله زمانی بین دوره ها کمتر و شدت هر دوره بیشتر می شود.

درمان:
روان درمانى
این نوع درمان شامل درمانهایى است که از دارو استفاده نمی‌شود. موارد زیر از جمله موفقترین شیوه‌هاى روان درمانى در درمان افسردگى است:
شناخت درمانى، روان درمانى بین فردى، رفتار درمانى، روانکاوى و روان درمانى خانواده.
 
درمان دارویی
کسانی که از افسردگی متوسط و شدید رنج می‌برند، معمولاً با یکی از انواع داروهای ضد افسردگی درمان می‌شوند.مصرف منظم دارو با طول دوره درماني و دوز مناسب، احتمال عود بيماري را كم مي كند.